ว่าด้วยการอ่านมิเตอร์
ตามที่เคยได้เล่าเรื่องการขึ้นแทกซี่ที่เมืองมุมไบไปแล้ว ยังจำได้ใช่ไหมครับ ว่ามิเตอร์แทกซี่เก่า และรถสามล้อเครื่องบางส่วนยังเป็นแบบ analog ซึ่งจะติดอยู่นอกตัวรถตำแหน่งที่ควรจะเป็นกระจกมองข้างฝั่งคนนั่งข้างคนขับ
เจ้ามิเตอร์แบบเก่านี้จะมีแค่ตัวเลขซึ่งจะหมุนไปเหมือนมิเตอร์น้ำประปา ซึ่งเราจะต้องแปลเป็นจำนวนเงินเอง เช่น ถ้าขึ้น 1.00 คือ 17 รูปี ไอ้ตอนแรกเราก็ไม่รู้ เห็นมิเตอร์มันวิ่ง ๆ ไป เราก็เอ๊ะ นั่งมาสักพักเพิ่งจะ 4.5 รูปีเองเหรอ (มิเตอร์ขึ้น 4.50) มันถูกขนาดนี้เหรอ เอ๊ะ หรือโชคจะไม่เข้าข้างซะแล้ว 4.5 USD O_o?!?! สุดท้ายเพิ่งมาถึงบางอ้อ ว่ามันต้องแปลงเลขมิเตอร์เป็นจำนวนเงินอีกครั้ง (สามารถดูรายละเอียดได้ที่ www.go4mumbai.com)
นอกจากนี้ พอตกดึก ราคามิเตอร์จะปรับสูงขึ้น (midnight fare) เช่น 1.00 จะเป็น 21 รูปี แต่ผมก็ไม่ทราบนะครับว่า ที่เรียกว่า ค่าบริการยามเที่ยงคืนของอินเดีย เริ่มตั้งแต่เวลาใดถึงเวลาใด แต่เคยเรียกตอนตีห้า ก็เป็นราคาปกติครับ
แทกซี่เหลือง-ดำ ทั้งสามแบบที่เห็นกันทั่วไป ซ้ายสุดคือรถเฟียตรุ่นเก่า (เหมือนรูปแรก) แล้วก็จะมีรถกึ่ง ๆ รถตู้ ขนาดประมาณรถกะป๊อ (ไม่ทราบจริง ๆ ว่าสะกดอย่างไร) บ้านเรา และอีกอันคือรุ่นใหม่สุด ซึ่งจะเป็นมิเตอร์ดิจิตอลมีราคาแสดงเรียบร้อย ไม่ต้องนั่งจ้องมิเตอร์แล้วคำนวณเองว่ามีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ คือ จริง ๆ คนขับก็บอกแหละครับ แต่ถ้ารู้ไว้หน่อยก็จะได้ไม่โดนแขกต้มครับ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง จะหาแทกซี่จากที่พักเพื่อไปทำงาน (ตอนหลังมารู้ว่า มันใกล้กันทีเดียว คือ ประมาณ 2.5 ก.ม. เท่านั้น) ก็เดินออกมาเรียกห่างจากหน้าโรงแรมสัก 50 เมตร เพื่อหลีกเลี่ยงกลุ่มแทกซี่ที่รอดักลูกค้าที่เป็นแขกโรงแรม วันนั้นได้รถด้วยความไม่ยากเย็น (บางทียืนรอแล้วรอเล่า ไม่มีคันไหนยอมไป) ขึ้นรถเรียบร้อย บอกสถานที่กับคนขับ ได้รับการส่ายหน้าบอกกล่าวตามสไตล์แขกว่า "ok สบายมาก ถึงแน่" แผนที่ในกระเป๋าพร้อม วันนี้ไม่พลาดแน่นอน นั่งไปก็พยายามดูทางไป ว่าถูกทางแน่ (เริ่มพอจำทางได้เลา ๆ แล้วครับ) กวาดสายตาต่อลงมาที่มิเตอร์ ... ทันใดนั้น สมองแง่ร้ายก็เริ่มทำงาน เห้ย คุณคนขับไม่กดมิเตอร์ แล้วนั้นมันเขียนว่าอะไร "ERROR?!?!" เอ๊ะ หรือ "FOR HIRE" (ประมาณ "ว่าง" บ้านเรา) เอ่อ จะออกซ้ายหรือขวา เสียเกินราคามิเตอร์ปกติแน่นอน เห่อ ๆ ๆ พลาดจนได้
สรุปครับ ถึงที่หมาย ไม่มีหลง พอถามคนขับว่าเท่าไหร่ คุณเขาก็มองมิเตอร์แล้วเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะ "สบถ" ออกมาว่า 50 รูปี ... นั่นไง กะแล้ว ราคาเหมามาแล้ว (เคยนั่งไม่ถึง 30 รูปี) โดนจนได้ แต่ง่ายไปไหมครับพี่น้อง ผมตอบ "ok ok" พร้อมส่ายหัวตามแบบแขกส่งสัญญาณว่า "ไม่มีปัญหา" ก่อนจะส่งให้ 40 รูปี แล้วบอกคนขับว่า "ok I give you 40. Thank you" ก่อนจะเปิดประตูลงรถ และเดินจากไปอย่างไม่รีบร้อน คิดว่าคนขับยังงงกับลูกมึนของผมอยู่ (จริง ๆ ให้ 40 นี่ก็เยอะแล้วนะครับ tip ถึงกว่า 30% --> ตีว่าน่าจะจ่ายประมาณ 30 รูปี หากกดมิเตอร์) แขกมึนอย่าตระหนกครับ ตั้งสติแล้วมึนกลับเนียน ๆ ครับ
ตามที่เคยได้เล่าเรื่องการขึ้นแทกซี่ที่เมืองมุมไบไปแล้ว ยังจำได้ใช่ไหมครับ ว่ามิเตอร์แทกซี่เก่า และรถสามล้อเครื่องบางส่วนยังเป็นแบบ analog ซึ่งจะติดอยู่นอกตัวรถตำแหน่งที่ควรจะเป็นกระจกมองข้างฝั่งคนนั่งข้างคนขับ
เจ้ามิเตอร์แบบเก่านี้จะมีแค่ตัวเลขซึ่งจะหมุนไปเหมือนมิเตอร์น้ำประปา ซึ่งเราจะต้องแปลเป็นจำนวนเงินเอง เช่น ถ้าขึ้น 1.00 คือ 17 รูปี ไอ้ตอนแรกเราก็ไม่รู้ เห็นมิเตอร์มันวิ่ง ๆ ไป เราก็เอ๊ะ นั่งมาสักพักเพิ่งจะ 4.5 รูปีเองเหรอ (มิเตอร์ขึ้น 4.50) มันถูกขนาดนี้เหรอ เอ๊ะ หรือโชคจะไม่เข้าข้างซะแล้ว 4.5 USD O_o?!?! สุดท้ายเพิ่งมาถึงบางอ้อ ว่ามันต้องแปลงเลขมิเตอร์เป็นจำนวนเงินอีกครั้ง (สามารถดูรายละเอียดได้ที่ www.go4mumbai.com)
นอกจากนี้ พอตกดึก ราคามิเตอร์จะปรับสูงขึ้น (midnight fare) เช่น 1.00 จะเป็น 21 รูปี แต่ผมก็ไม่ทราบนะครับว่า ที่เรียกว่า ค่าบริการยามเที่ยงคืนของอินเดีย เริ่มตั้งแต่เวลาใดถึงเวลาใด แต่เคยเรียกตอนตีห้า ก็เป็นราคาปกติครับ
แทกซี่เหลือง-ดำ ทั้งสามแบบที่เห็นกันทั่วไป ซ้ายสุดคือรถเฟียตรุ่นเก่า (เหมือนรูปแรก) แล้วก็จะมีรถกึ่ง ๆ รถตู้ ขนาดประมาณรถกะป๊อ (ไม่ทราบจริง ๆ ว่าสะกดอย่างไร) บ้านเรา และอีกอันคือรุ่นใหม่สุด ซึ่งจะเป็นมิเตอร์ดิจิตอลมีราคาแสดงเรียบร้อย ไม่ต้องนั่งจ้องมิเตอร์แล้วคำนวณเองว่ามีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ คือ จริง ๆ คนขับก็บอกแหละครับ แต่ถ้ารู้ไว้หน่อยก็จะได้ไม่โดนแขกต้มครับ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง จะหาแทกซี่จากที่พักเพื่อไปทำงาน (ตอนหลังมารู้ว่า มันใกล้กันทีเดียว คือ ประมาณ 2.5 ก.ม. เท่านั้น) ก็เดินออกมาเรียกห่างจากหน้าโรงแรมสัก 50 เมตร เพื่อหลีกเลี่ยงกลุ่มแทกซี่ที่รอดักลูกค้าที่เป็นแขกโรงแรม วันนั้นได้รถด้วยความไม่ยากเย็น (บางทียืนรอแล้วรอเล่า ไม่มีคันไหนยอมไป) ขึ้นรถเรียบร้อย บอกสถานที่กับคนขับ ได้รับการส่ายหน้าบอกกล่าวตามสไตล์แขกว่า "ok สบายมาก ถึงแน่" แผนที่ในกระเป๋าพร้อม วันนี้ไม่พลาดแน่นอน นั่งไปก็พยายามดูทางไป ว่าถูกทางแน่ (เริ่มพอจำทางได้เลา ๆ แล้วครับ) กวาดสายตาต่อลงมาที่มิเตอร์ ... ทันใดนั้น สมองแง่ร้ายก็เริ่มทำงาน เห้ย คุณคนขับไม่กดมิเตอร์ แล้วนั้นมันเขียนว่าอะไร "ERROR?!?!" เอ๊ะ หรือ "FOR HIRE" (ประมาณ "ว่าง" บ้านเรา) เอ่อ จะออกซ้ายหรือขวา เสียเกินราคามิเตอร์ปกติแน่นอน เห่อ ๆ ๆ พลาดจนได้
สรุปครับ ถึงที่หมาย ไม่มีหลง พอถามคนขับว่าเท่าไหร่ คุณเขาก็มองมิเตอร์แล้วเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะ "สบถ" ออกมาว่า 50 รูปี ... นั่นไง กะแล้ว ราคาเหมามาแล้ว (เคยนั่งไม่ถึง 30 รูปี) โดนจนได้ แต่ง่ายไปไหมครับพี่น้อง ผมตอบ "ok ok" พร้อมส่ายหัวตามแบบแขกส่งสัญญาณว่า "ไม่มีปัญหา" ก่อนจะส่งให้ 40 รูปี แล้วบอกคนขับว่า "ok I give you 40. Thank you" ก่อนจะเปิดประตูลงรถ และเดินจากไปอย่างไม่รีบร้อน คิดว่าคนขับยังงงกับลูกมึนของผมอยู่ (จริง ๆ ให้ 40 นี่ก็เยอะแล้วนะครับ tip ถึงกว่า 30% --> ตีว่าน่าจะจ่ายประมาณ 30 รูปี หากกดมิเตอร์) แขกมึนอย่าตระหนกครับ ตั้งสติแล้วมึนกลับเนียน ๆ ครับ
2(-"-)\
No comments:
Post a Comment